Hoog(s)tepunt

Ook vandaag is de lucht onvoorspelbaar. Bewolking is er steeds en buien in de verte. Maar wij hebben geluk: op een paar druppels na hebben we overwegend zon en veel blauwe lucht net boven ons. Na een uitgebreid ontbijt (zelfs zalm op het menu) rijden we richting het gletsjergebied. We rijden ook hier zonder GPS maar met kaart en Joke. En dat gaat goed. Ik weet dat sommige heren onder ons (ik noem verder geen namen) dit niet graag toegeven, maar jazeker, er bestaan dames met goed oriëntatievermogen! Wij vertrouwen dus op Joke, geheel terecht. De rit naar het gebied is werkelijk schitterend, een aaneenschakeling van woeste vergezichten en ruige, dan weer lieflijke kustlijn. Het zonnetje erop maakt er een feestje van. En, aangekomen bij het gletsjergebied, vallen we stil van de aanblik. Een onwerkelijk gezicht, de gletsjer loopt bijna door tot in zee, maar vlak daarvoor breken er stukken ijs af, grote, kleine, die dan verder drijven tot in zee. De ijsschotsen liggen op het zwarte strand, achtergelaten door de vloed. Een filmdecor, lijkt het wel, maar het is echt. We lunchen hier en wandelen wat, foto's natuurlijk, heel veel. En we ontmoeten Robbie, een heuse zeehond. Noud en Nico trotseren de heftige kou: alleen voor de foto het water in om samen met een ijsschots vereeuwigd te worden. Nico naar goede gewoonte met zijn helm op, bij gebrek aan koeien en kamelen is een ijsschots tenslotte geen slechte keus. We verlaten met moeite dit prachtige landschap en passeren nog even de hoogste berg, de Öraefajökull ( eigenlijk een grote gletscher) 2110 meter. Op naar ons volgende onderkomen, waar we 2 nachten zullen blijven: een houten huisje voor ons 4, out in the open. Tevreden en roezig van het vrijdagse biertje, schuiven we aan bij onze gastvrouw: soep en vis, helemaal goed. Hier is helaas geen vaste computer dus foto's komen later, het wachten waard!